دی-دایمر (D-dimer)
قطعات کوچک پروتینی از مولکول فیبرین، که به دنبال فعال شدن سیستم فیبرینولیتیک پلاسمینی در خون ایجاد می شود. بطور معمول در خون وجود ندارد مگر در بدن فردی که سیستم انعقادی و حل شدن لخته فعال باشد.
علل درخواست آزمایش دی-دایمر (D-dimer) چیست؟
درخواست تست، بیشتر در موارد: ترومبوز سیاهرگی عمقی (DVT)، آمبولی ریوی (PF)، انعقاد داخل عروقی منتشره (DIC)، خطر ابتلا به کوووید ۱۹ و ترومبوز و سکته های مغزی (strok) می باشد. همچنین در نظارت بر درمان بیمارانی که ضد انعقاد مصرف می کنند نیز کاربرد دارد.
شرایط انجام آزمایش دی-دایمر (D-dimer) چیست؟
شرایط خاصی مورد نیاز نیست.
پلاسمای حاصل از یک سی سی خون وریدی، همولیز و لیپمیک و ایکتریک (بیلی روبینمی) بودن نمونه سرم، موجب رد نمونه می شود.
نمونه مورد نیاز جهت انجام آزمایش دی-دایمر (D-dimer) چیست؟
پلاسمای تهیه شده از یک میلی لیتر خون در لوله درب آبی کم رنگ (حاوی سیترات سدیم به عنوان ضد انعقاد)
محدوده طبیعی آزمایش دی-دایمر (D-dimer) (نرمال رنج):
(<250 mg/L (<1/37 nmol/L SI units))کمتر از ۲۵۰ میلی گرم بر لیتر
نکته: محدوده ذکر شده مربوط به روش های استفاده شده در آزمایشگاه پردیس میباشد.