هپاتیت اتوایمیون یا خودایمنی چیست؟
علت بیماری
- هپاتیت اتوایمیون یکی از علل کمتر شایع هپاتیت مزمن التهاب طولانی مدت کبد است.
- در بیماری هپاتیت اتوایمیون سیستم ایمنی بدن به سلولهای کبد حمله کرده و سبب التهاب سلولهای کبدی و در صورت عدم کنترل و درمان به تدریج باعث مشکلات جدی در کبد میشود.
- علت آن تاکنون ناشناخته است ولی ترکیبی از عوامل محیطی ژنتیکی و ایمونولوژیک در ایجاد آن نقش دارد.
- هپاتیت اتوایمیون یک بیماری عفونی نیست بنابراین از شخصی به شخص دیگر به هیچ طریق قابل انتقال نیست.
علائم بیماری
- در بیشتر موارد علایم بالینی هپاتیت اتوایمیون طی هفته ها یا ماه ها بتدریج ظاهر میشود.
- در آغاز بیماری بسیاری از افراد بدون علامت بالینی هستند. شایع ترین علایم اولیه احساس خستگی بیش از حد احساس ناخوشی و همچنین درد عضلات و مفاصل است که معمولاً در صبح ها بیشتر است.
- هنگامی که التهاب کبدی وخیم تر می شود امکان دارد یرقان «زردی» بروز کند.
تشخیص آزمایشگاهی بیماری
افزایش آنزیمهای کبدی یعنی AST و ALT :
در اغلب موارد تشخیص تنها به دنبال آزمایش‌های معمولی که در آن آنزیمهای کبدی مورد بررسی قرار گرفته‌اند داده می شود. آنزیمهای کبدی به دلایل مختلف از جمله هپاتیت های عفونی کبد چرب و هپاتیت های اتو ایمیون می تواند افزایش یابد. در مرحله بعد تستهای اختصاصی ایمونولوژیک زیر می تواند در تشخیص نهایی هپاتیت‌های اتوایمیون کمک کننده باشد:
- ΑΝΑ *
- ASMA *
- Anti- LKM *
درمان
- تقریبا همیشه هپاتیت اتوایمیون نیاز به درمان دارد.
- اگر درمان زودتر شروع شود سبب بهبود علایم بالینی و توقف آسیبهای وارده به کبد شده می گردد.
- درمان شامل داروهایی است که سبب کاهش التهاب و سرکوب کردن سیستم ایمنی بیش فعال می شوند.
👤 دکتر محمدرضا کرامتی «متخصص آسیب‌شناسی (پاتولوژی) – استاد دانشگاه علوم پزشکی مشهد – مسئول فنی آزمایشگاه پردیس حافظ – مدیر ارشد کنترل کیفی آزمایشگاه پردیس»
۱۶ تیر ۱۴۰۳
