نگاهداری زمان در فرهنگ چینی از دیرباز بسیار پیچیده و سیستماتیک بوده است. گاهشماری چینی دارای یک دوره ۶۰ ساله است که هر سال بر اساس ۱۲ شاخه زمینی و ۱۰ ساقه آسمانی نامگذاری می‌شود. هر سال بر اساس شاخه زمینی خود، به نام یک حیوان مشخص می‌شود و متولدین هر سال، طبق طالع‌بینی چینی، دارای خصوصیات ویژه همان حیوان هستند.
گاهشماری چینی توسط فاتحین مغول به ایران وارد شد و در فرهنگ ایرانی نیز تغییراتی یافت. در برخی ترجمه‌ها، مانند سال اژدها در چین، در فرهنگ ایرانی به “نهنگ” تبدیل شده است که نمادی از هر موجود بزرگ آبزی است.
نام حیوانات سال‌ها به ترتیب شعر زیر مشخص می‌شوند:
-
موش و بقر و پلنگ و خرگوش
-
نهنگ و مار
-
اسب و گوسفند
-
حمدونه (میمون)، مرغ، سگ و خوک
بر اساس افسانه چینی، امپراطوری جید مسابقه‌ای بین حیوانات ترتیب داد و حیوانات به ترتیب برنده شدن در مسابقه سال‌ها قرار گرفتند، که اولین سال به موش اختصاص یافت.
برای تعیین نام سال در گاهشماری چینی: عدد سال را منهای ۶ کرده و تقسیم بر ۱۲ می‌کنند؛ باقیمانده حاصل، ترتیب سال و حیوان آن را مشخص می‌کند. این روش ساده، امکان شناسایی سریع حیوان سال را برای هر تاریخ فراهم می‌کند و همچنان در فرهنگ‌های مختلف محبوب است.
۵ فروردین ۱۴۰۳ | ۲۰۲۴/۰۳/۲۵